Poniższy artykuł to mój autorski tekst, nie jest to "zrzynka" z Wikipedii. Wykorzystując fragmenty z poniższych treści na innych stronach internetowych, profilach społecznościowych lub filmikach na YouTube proszę wspomnieć o oryginalnym źródle darewnoo.pl.
Artykuł zawiera około 60% mojej wiedzy na temat opisywanego modelu. Został napisany w 2011 roku, a w 2021 i 2024 miała miejsce jego poprawka (usunięcie zbędnej treści i dodanie nowej, poprawa czytelności artykułu i nowe obrazki).
|
Mimo że Daewoo Espero pojawił się na rynku koreańskim pod koniec 1990 roku, to już 3 lata później zaczęto szykować jego następce. Bowiem na początku 1993 roku powstały pierwsze plany na stworzenie nowocześniejszego od Espero samochodu rodzinnego za niewielkie pieniądze. Projekt nowego rodzinnego samochodu nazwano J100. Projektowane J100 zajęło projektantom w sumie niemal 9 miesięcy. Z pośród wielu projektów wybrano projekt włoskiej firmy projektanckiej - I.DE.A (to ta sama firma która zaprojektowała concepty: DACC-2 oraz No.2). Pierwsze testy J100 rozpoczęto na początku 1995 roku. Jednak rok wcześniej zaczęto budowę ponad 170 prototypowych J100. Po czym wyeksploatowane J100 były testowane pod względem bezpieczeństwa. Na zdjęciu jedno z wielu czołowych zderzeń mających na celu wyeliminować ewentualne niedoskonałości z zakresu bezpieczeństwa. Testy drogowe trwały ponad rok. Rozpoczęły się w lutym 1995 a zakończyły w maju 1996. Pod koniec 1996 roku nowy rodzinny samochód był gotowy wyprzeć Espero z rynków oraz walczyć z konkurencją. Na obrazku jeden z wielu testów zderzeniowych, prototyp Nubiry w fazie robienia oraz początkowe szkice Nubiry hatchback. |
 |
|
W listopadzie 1996 roku produkowany zaczął być nowy samochód - Nubira. ''Nubida'' to w wolnym tłumaczeniu ''samochód, który jeździ po całym świecie''. Produkcja odbywała się tylko w Korei Południowej w mieście Kunsan (do 2000 roku był to jedyny model osobowy tam produkowany). Początkowo produkowano jedynie sedana - debiut kombi w Korei miał miejsce w maju 1997 roku (Nubira Spagon) a hatchbacka dopiero w 1998. W Polsce natomiast wszystkie trzy nadwozia były montowane na warszawskim Żeraniu od października 1997. W pewnym okresie Nubirę I montowano też na Rumunii oraz w Rosji (1998-2000) jako Doninvest (Nubira nazywała się Doninvest Orion). |
 |
|
Zdecydowanie najpopularniejszy był sedan - nie tylko był praktyczniejszy od hatchbacka ale i kosztował tyle samo. Co w takim razie przemawiało na korzyść Nubiry hatchback? Jest lżejsza od sedana średnio o 15 kg - niby mało ale użytkownicy Nubir hatchback chwalą sobie jej lepszą zrywność, dynamiczność, komfort jazdy i przyspieszenie. Mimo że Daewoo podaje iż przyspieszenie sedana i hatchbacka jest identyczne. A zatem na korzyść Nubiry hatchback wypada prowadzenie, natomiast na korzyść sedana funkcjonalność. Ciekawostką jest fakt że w 1998 roku w Australii oferowano też wersję SunHatch. Taka wersja była dostępna tylko w wersji hatchback i tylko w pierwszej generacji. Wyróżniał ją odsuwany materiał który zastępuje prawie cały dach. |
 |
|
Razem z sedanem i hatchbackiem do oferty wchodzi pierwsze kombi Daewoo w historii - Nubira kombi, który odnosi sukces, mimo że nie była aż tak popularna jak sedan. Wiele źródeł pisze że Nubira w 1998 roku zdobyła jakąś tam nagrodę w Holandii. Jednak niemal żadne nie podaje szczegółów: dokładnie chodzi właśnie o Nubirę I Kombi, to jej przypadł tytuł Family Car of the Year 1998. Konkurs ten został zorganizowany przez dwa holenderskie magazyny: Automotive oraz Kinderen. Aby samochód mógł wsiąść udział w tym konkursie musiał zostać wprowadzony na rynek między 1 styczniem 1997 a 1 marcem 1998... |
 |
|
...cena detaliczna samochodu nie mogła przekraczać 65 tysięcy złotych. Głównie oceniano stosunek jakości do ceny oraz funkcjonalność. Poza Nubirą w konkursie udział wzięły też: Citroen Berlingo, Citroen Xsara, Peugeot Partner, Daihatsu Move, Daihatsu Gran Move, Ford Ka, Mazda 626, Mercedes-Benz A-Class, Renault Kangoo, Seat Arosa, Suzuki Wagon R +, Toyota Corolla oraz Volkswagen Golf IV. Niby w sumie nie ma się co dziwić że Nubira pokonała całe towarzystwo, bo część z nich to małe auta dostawcze, inne to maluchy, natomiast reszta to kompakty. Nubira Kombi była jednym (obok Mazdy 626) przedstawicielem klasy D. Gdyby było jej się zmierzyć z na przykład VW Passatem czy Oplem Vectrą z pewnością miała by mniejsze szanse na zwycięstwo. Na podium stanęły trzy samochody: VW Golf IV, Citroen Xsara oraz zwycięzca z liczbą 365 000 oddanych głosów - Daewoo Nubira I Kombi. O dziwo Daewoo jakoś niespecjalnie chwaliło się wygraną. |
 |
|
W 1997 roku zbudowano prototyp nazwie Nubira Hev4. Na jej masce i drzwiach przednich jest napisane ''Hybryd Electric''. Pod maską tego prototypu który gdyby był produkowany z całą pewnością mógłbym konkurować z Toyotą Prius I znajduje się silnik benzynowy o pojemności 0,8 który pozwalał rozpędzić Nubirę Hev4 do 123 km/h, a do setki potrzebowała aż 24,3 sekundy. Auto ważyło 1562 kg, a więc od zwykłej Nubiry sedan jest cięższe o jakieś 320 kg. W Europie o tym zapomnianym prototypie mało kto wie, ponieważ Nubira Hev4 została pokazana tylko raz w Korei. |
 |
|
W Wielkiej Brytanii Daewoo Nubira I pojawiła się w połowie 1997 roku razem z Lanosem i Leganzą, zastępując w ten sposób przestarzałą Nexie i Espero. W Ameryce Północnej z kolei nowe auta ze znaczkiem Daewoo pojawiły się końcem 1998 roku. Nubira I o dziwo zdobyła najmniejszą popularność (w porównaniu do Lanosa i Leganzy). Daewoo wprowadziło do USA trzy odmiany Nubiry - hatchback, sedan i kombi w tym samym czasie. Dlaczego więc Nubira I tak szybko doczekała się następcy? Głównie dlatego że z przodu jest zupełnie inna, odmienna w porównaniu do Lanosa i Leganzy które mają duże owalne reflektory, a to dlatego że Lanosa i Leganzę zaprojektował ItalDesign a Nubirę nie. Kolejny powód to potrzeba poprawienia jakości materiałów, wyposażenia oraz utwardzenia zawieszenia, które dla wielu jest zdecydowane za miękkie przez co auto prowadziło się bardzo nieprzewidywalnie, zwłaszcza przy wysokich prędkościach, nie wspominając o częstej wymianie elementów przedniego zawieszenia. |
 |
|
W 1999 roku w Ameryce Północnej u boku Lanosa GTI (widać jego przód po prawej, na zdjęciu) zaprezentowano usportowioną odmianę Nubiry. Najprawdopodobniej również miała nazywać się GTI. Zastanawiające jest to że wersję usportowioną zbudowano na bazie sedana a nie hatchbacka który lepiej by się sprawdził w tej wersji. Informacji o tym prototypie nie ma w ogóle. Ciężko się nawet domyślić jaki ma silnik pod maską. Z zewnątrz jedyne co rzuca się w oczy to progi boczne, dokładka pod zderzak z przodu, alufelgi oraz przyciemniane szyby (światła z przodu są dlatego takie pomarańczowe, ponieważ to jest właśnie amerykańska Nubira). Nubirę GTI zbudowano tylko w jednym egzemplarzu z kolorze srebrnym na bazie wersji CDX. Nubira GTI pokazana została tylko w Ameryce Północnej (możliwe że również w Korei Południowej), do Europy nigdy nie dotarła. |
 |
|
Nubira I niezbyt często była wykorzystywana do różnego rodzaju rajdów i wyścigów. Najczęściej do rajdów była wykorzystywana w Korei Południowej oraz Polsce (razem z Lanosem). W Polsce chyba wszystkie Nubiry były w kolorze żółtym lub żółto-niebieskim a za kierownicą rajdowej Nubiry siadał głównie Krzysztof Szumowski. Rajdowe Nubiry w Polsce były zawsze w nadwoziu hatchback, a w Korei również niemal wszystkie rajdowe Nubiry to hatchbacki, czasem sporadycznie zdarzały się sedany. Nubiry I niestety nie zbyt dobrze sprawdziły się w roli rajdówek, mimo wielu modyfikacjom silnika, wnętrza, zawieszenia. Nic dziwnego ten samochód był projektowany z myślą o rodzinach a nie torach wyścigowych. |
 |
|
Wiele firm zajmujących się tuningowaniem seryjnych samochodów wzięły na warsztat niemal wszystkie modele Daewoo (od 1998 do 2002), ale najhojniej obdarzono Nubirę I. Ztuningowały ją co najmniej trzy firmy które się tym zajmują. W Niemczech firma tuningowa Cobra zajmowała się subtelnym podrasowaniem wyglądu Nubiry. Można było w niej mieć: obręcze z lekkich stopów GRENADA 7,5x16" i 7x15", ANTIGUA 7x15", 6x14" i 5,5x13" a także spojlery przednie, boczne i tylne. Granatowy hatchback na zdjęciu to właśnie efekt współpracy Daewoo i Cobry. Inna firma - MS-Design zajmowała się indywidualnym tuningiem Nubir (biała Nubira sedan na obrazku). Kolejna firma która wzięła na warsztat Nubirę jest Orciari (to ta sama która przygotowałą pakiet stylistyczny do Poloneza Caro). Firma zajęła się też Matizami oraz Lanosem. W Polsce takie pakiety były niedostępne. Najpopularniejsze ztuningowane Nubiry były właśnie w Niemczech. Mimo tego znalezienie i sprowadzenie takiej Nubiry nie jest łatwe. |
 |
|
Kokpit Nubiry I jest tak charakterystyczny, że nie da się go pomylić z żadnym innym. Głównie przez oryginalne kratki wentylacji. Deska rozdzielcza Nubiry była projektowana od podstaw. Jest w niej bardzo wiele zaokrągleń. Wygląd deski rozdzielczej może się podobać. Niestety jakość plastików i materiałów pozostawia sporo do życzenia, ale nie ma się co dziwić. W końcu Daewoo robiąc najtańszy w swojej klasie samochód musiał gdzieś oszczędzać. Nubira była dostępna w trzech wersjach wyposażenia: S/SE, SX oraz CDX. Wersja S/SEobejmowała: silnik 1,6, wspomaganie układu kierowniczego, centralny zamek, elektrycznie regulowane przednie szyby, regulacja kąta ustawienia przednich reflektorów, immobilizer oraz składane tylne siedzenia. Wersja SX (dotyczy sedana i kombi) ma dodatkowo: przednie światła przeciwmgielne, elektrycznie regulowane lusterka, elektrycznie sterowana antena oraz do wyboru silnik 1,6 bądź 2,0. Wersja CDX (dotyczy sedana, hatchbacka i kombi) ma to co S, SX oraz dodatkowo: elektryczna regulacja szyb tylnych oraz poduszkę powietrzną kierowcy (poduszka dla pasażera była dostępna za dopłatą). Klimatyzacja (tylko manualna) we wszystkich wersjach wyposażenia była dostępna tylko za dopłatą. Tylko w wersjach SE, SX oraz CDX pojawia się znaczek wyposażenia na przednim błotniku. W wersji S nie ma oznaczenia. |
 |
|
Wnętrze Nubiry I jest dosyć duże i przestronne, szczególnie jeżeli mówimy o nadwoziu kombi. Miejsca na głowę i nogi jest naprawdę sporo. Fotele w niemal każdej Nubirze I były welurowe. Sporadycznie zdarzały się Nubiry I wyposażone w skórzane fotele (a dotyczy to i tak tylko wybranych amerykańskich i koreańskich Nubir). W Europie Nubiry I ze skórą były po prostu niedostępne. Fotele w jedynce są wygodne na krótkie trasy. Gdy chcemy się wybrać w dalszą podróż zrobienie przerwy i chwilowe opuszczenie samochodu będzie raczej konieczne. Nubira ma kilka schowków. Jeden główny nad nogami pasażera (zamykany, pojemny, ale niechłodzony) jeden między przednimi fotelami (dobry na położenie portfela, drobniaków) wysuwany na dwa kubki / puszki (między radiem a panelem klimatyzacji) oraz po jednym schowku w drzwiach (obok guzików do obsługi szyb i lusterek). Schowki te są nie tylko przydatne na drobiazgi, ale też mogą być przydatne jak trzeba się czegoś złapać podczas gwałtownego skrętu. Kierowca ma cztery guziki do obsługi podnoszenia / opuszczania szyb, pozostali pasażerowie po jednym guziku. Dużą wadą we wnętrzu Nubiry I poza materiałami jest również bardzo słabe wyciszenie wnętrza. Warto wspomnieć jeszcze o jednej charakterystycznej rzeczy - podsufitce, bowiem zegarek elektroniczny umieszczono właśnie tam. To jeden z nielicznych samochodów z takim rozwiązaniem. |
 |
|
Bagażnik nie zachwyca ani pojemnością, ani funkcjonalnością. Zacznijmy od hatchbacka: jego bagażnik wg danych producenta pomieści 320 litrów bagażu. To bardzo mało jak na tą klasę, chociaż warto też dodać że Nubira hatchback nie miała raczej konkurenta. Była jedynym pełnokrwistym hatchbackiem w klasie średniej. Dopiero potem w 2004 roku Opel wprowadził Vectrę C hatchback o nazwie Signum, ale wtedy Nubiry I ani II już nie było. Sedan (na zdjęciu) ma bagażnik o pojemności 405 litrów, a więc to też nie jest jakiś rekordowy wynik (dla porównania Espero ma 560 litrów). Zawiasy w Nubirze I sedan wnikają do wnętrza, co może uszkodzić bagaż, ale ciężko to uznać za wadę, bo w tamtych czasach tylko najdroższe limuzyny nie miały z tym problemu. Nubira I sedan ma dosyć niski próg załadunku. Dużą wadą w bagażnikach Nubir I były bardzo wystające nadkola (szczególnie w wersji kombi). Bagażnik kombiaka może pomieścić teoretycznie 550 litrów, ale jeżeli mówimy o załadowaniu po sam dach. Do linii okien można załadować 412 litrów bagażu. To słaby wynik w tej klasie. Na całe szczęście tylne fotele całkowicie chowają się w podłogę umożliwiając równą i płaską powierzchnie. To samo dotyczy się wersji Van z tą różnicą że ta wersja jest bogatsza o kratkę (którą oczywiście można zdemontować). W żadnej Nubirze I nie było czegoś takiego jak siatka na drobiazgi. |
 |
|
Wbrew tego co wielu myśli w Nubirach montowano więcej niż dwa silniki. Europejczycy znają tylko dwa benzynowe silniki: 1,6 16V (106 KM) z Lanosa oraz 2,0 16V (133 KM) znany z Leganzy. W Korei natomiast oferowano 2 inne silniki benzynowe: 1,5 (110 KM) oraz 1,8 (122 KM). W Polsce i całej Europie te jednostki (1,5 oraz 1,8) w Nubirach nie występują. W Europie można było wybierać pomiędzy jednostką idealną na wolne podróże i jazdę po mieście oraz nieco szybszą żeby czasem pokazać na trasie bądź autostradzie że w Nubirach nie jeżdżą tylko emeryci i taksówkarze. Bardzo dużą zaletą w silnikach montowanych w Nubirach jest ich trwałość. Wadą natomiast bardzo wysokie spalanie. Stąd też znaczna część Nubir ma założone LPG. Silniki bardzo dobrze znoszą LPG. Zagazowaną Nubirą można zrobić nawet do 400 000 km. |
 |
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Informacje w pigułce:
1993 - Pierwsze projekty J100
1996 - Debiut Daewoo Nubiry I w Korei (sedan)
1997 - Debiut Daewoo Nubiry I w Europie i Nubiry Spagon w Korei
1998 - Rozpoczęcie montażu Nubiry I w Polsce
1998 - Debiut Nubiry D5 w Korei
1998 - Pierwsze miejsce Nubiry I Kombi w konkursie
1998 - Debiut Doninvesta Oriona w Rosji
1998 - Debiut Nubiry Van
1999 - Prezentacja usportowionej Nubiry concept w Ameryce
1999 - Zakończenie produkcji na całym świecie Nubiry I
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
HEADER
Cytat: